એક રાત્રે એક માણસને સ્વપ્ન આવ્યું સ્વપ્નમાં તેના જોવામાં આવ્યું કે તેદરિયા કિનારે પ્રભુ સાથે ચાલતો હતો. ચાલતાં ચાલતાં તેના જીવનમાં બની ગયેલા બનાવોનાં દ્દ્શ્યો તેના સ્મરણપટ પર આવવાલાગ્યાં . દરેક દ્દ્ર્શ્યોમાં તેણે રેતીના પગલાંની બે જોડ જોઈ ,
તેમાંની એક તેની પોતાની હતી , જયારે પગલાની બીજી જોડ પ્રભુની હતી . તેના જીવનનું છેલ્લું દ્દ્ર્શ્ય પસાર થયું ત્યાંરે તેણે ; પાછા વળીને રેતીમાં પડેલા પગલાં જોયા. તેણે પાછા વળીજોયું ત્યાંરે તેના જીવનનાં ઘણાં પ્રસંગોમાં તેણે રેતીમાં પગલાની ફક્ત એક જ જોડ નિહાળી ,એ પ્રસંગો એવા હતા કે જયારે તેતેના જીવનની અતિ મુશ્કેલ પળોમાં હતો .
આ નિહાળીને તે માણસ ખૂબજ વ્યથિત થઇ ગયો અને તેણે પ્રભુને પ્રશ્ન પૂછ્યો ; “ પ્રભુ , આપે તો કહેલું કે જો તું મારા બતાવ્યા માર્ગે ચાલીશ તો હું આખાયે માર્ગે હું તારી સાથે હોઇશ ; પરંતું મેં ધ્યાનથી જોયું તો મને માલુમ પડ્યું કે જયારે હું મારા જીવનનાં કપરાં સંજોગોમાંથી પસાર થતો હતો ત્યાંરે ત્યાં એક જ જોડ પગલાં હતા .
મને એ સમજાતું નથી કે જયારે મને તમારી અત્યંત જરૂર હતી ત્યાંરે જ તમે મનેએકલો મૂકી દીધો હતો !
પ્રભુએ જવાબ આપ્યો . “ મારા વ્હાલા દિકરા , હું તો તારા પર અનહદ પ્રેમ રાખું છું , તો પછી મુશ્કેલીના સમયે તને શા માટે ત્યજી દઉં ? તે જે એક પગલાંની જોડ જોઇ તે ખરેખર તારાં પગલાં ન હતા , પરંતું તે તો મારાં પગલાં હતાં . તારા દુઃખ અને હતાશાના સમયોમાં તો મેં તને ઊંચકી લીધોહતો .